بسیاری از شرکت ها همچنین برنامه های کمک به کارمندان برای صحبت با یک درمانگر مجاز در یک محیط محرمانه دارند.
دور هم جمع ، مردم
مرزهای بین کار، خانه و خانواده محو شده است. چه بخواهیم چه نخواهی، دیگر نمی توان صحبت و مدیریت جنبه های مختلف سلامت روان در محیط کار را نادیده گرفت.
هارتر گفت که تیم او ارتباطات اجتماعی حضوری و مجازی بین همکاران را مورد مطالعه قرار داده است. در حالی که تکرار زمان واقعی چهره به چهره دشوار است، حتی تعاملات مجازی نیز کمک می کند.
Yetur گفت: “با توجه به اینکه واقعاً کنجکاو هستید و نیازهای هر فرد را درک می کنید، در فرهنگ شرکت فضایی برای آن وجود دارد و من فکر می کنم لازم است.”
در حالی که ممکن است در نهایت یک مکالمه جدی‌تر با منابع انس، اتفاق بیفتد، مدیران و همکاران می‌توانند با الگوبرداری از موقعیت‌های چالش‌برانگیز خود و راه‌هایی که برای استرس، اضطراب یا تنهایی به دنبال کمک هستند، صحبت کنند. به هم تیمی ها یادآوری کنید که مشکلی نیست و حتی توصیه می شود برای ورزش ،، هوای تازه یا خوردن یک وعده غذایی سالم استراحت کنید. بیشتر از همه، تیم ها می توانند در ارتباط باقی بمانند.
دومان افزود: “پرسیدن از همکاران چگونه کار می کنند، مزاحم نیست و نباید یک گفتگوی HR باشد.” شما لازم نیست یک درمانگر معتبر باشید تا از ،ی بپرسید که چگونه است. این نشان می دهد مراقبت است.»
به گفته محققان، نداشتن روابط اجتماعی حضوری می تواند به صورت علائم منفی عاطفی و جسمی مانند تغییر در فشار خون، کاهش ایمنی، مشکل در تمرکز و نوسانات خلقی ظاهر شود. ملیسا دومان، MA، روانشناس سازم، مستقر در دنور، درمانگر سلامت روان بالینی سابق و نویسنده کتاب “بله، شما می تو،د در مورد سلامت روان در محل کار صحبت کنید” او گفت قبل از اینکه شرکت‌ها بتوانند ابزارها یا راه‌حل‌هایی را برای کارمندان پیاده‌سازی کنند، باید مکالمه پیرامون احساس تنهایی را عادی کنند.
جیم هارتر، دانشمند ارشد مدیریت محیط کار و بهزیستی در گالوپ و یکی از نویسندگان کتاب «بهزیستی در محل کار: چگونه تیم‌های انعطاف‌پذیر و شکوفا بسازیم»، می‌گوید: «در صورت وجود اعتماد، رفاه برای ا،ر مردم احساس تهاجمی نمی‌کند.» “شما باید با چیزی شروع کنید که باعث ایجاد اعتماد می شود. ایجاد یک فرهنگ خوب به این م،ی است که یک سازمان موقعیت هایی را ایجاد می کند تا مردم یکدیگر را بشناسند. اگر این را ند،م، کمک ، به آن سخت است.»
هارتر گفت: «داشتن زمان حضوری دوره‌ای کمک می‌کند، بنابراین مطمئن می‌شویم که این رویدادها اتفاق می‌افتند».
دومان گفت: “پرسیدن در مورد سلامت عاطفی و رو، در روابط حرفه ای مورد نیاز خواهد بود.” ما هرگز به جایی که بودیم برنمی گردیم. صحبت ن، در مورد سلامت روان سهل انگاری خواهد بود. امیدواریم این گفت،ا منجر به این شود که ،ی گام هایی را برای استفاده از منابع برای سلامت روان خود بردارد.”
